Cerita Keong

Cerita selain Kancil ialah cerita tentang Keong.

KEONG

            Ing sawijining dina, isih esuk  banget. Angin ora ana sing krasa nyenggol kulit nanging hawa ademe alas krasa nganti tekan balung. Kuwi ora gawe semangate keong layu kanggo mlaku-mlaku mumeti ambane alas. Pelan tinik-tinik olehe kewan cilik kuwi mlaku nyekseni  endahe alas. “krik..krikk..krikkk”  mung swarane jangkrik sing keprungu. Alas isih sepi kewan-kewan liyane padha rung tangi  isih ngipi-ngipi. Neng satengahe dalan keong mandhek olehe mlaku, pegel.

“kok sepi neng ngendi kabeh iki” batine kura leyeh-leyeh nisore wit .

            Ora suwi saka wektu istirahate Keong mau Gajah liwat ing ngarepe Keong lan kurang sithik arep ngidhek Keong..

“duhh…jah..gajah… awas ana aku neng ngisormu!” jerite keong ngagetake gajah.

“ehh..ana keong ta iki mau” jawabe gajah enteng rada kaget.

“ati-ati ta jah yen mlaku kuwi, mbok ya tolah-toleh aja sludar-sludur ngunu kuwi, lak ya mesakne kewan cilik kaya aku ngene iki bisa kepidhak yen mlakumu ora waspada”

“hahaha…ya dudu salahku ta, salahmu dhewe ndhuwe awak cilik mekithik. Mbok ya kaya aku. Dhelengen ta awakku gedhi gagah prakosa kaya gatotkaca.” Jawabe gajah sombong.

Keong ninggalake gajah tanpa mangsuli omongane sing sombong kuwi karo mbatin,  “bener kandhane gajah, umpama awakku ora cilik nanging gedhi sagajah aku pasthi bisa mlaku-mlaku bebas tanpa wedi kepidhak kewan gedhi.”  Ora dikira lan diyana esuk-esuk bakal arep oleh bebaya kaya ngono kuwi. Akhire sawise ninggalake gajah mau keong mlaku kanthi waspada supaya bebaya kaya ngono ora ditampa maneh.

 Sasuwine keong mlaku-mlaku ninggalake gajah mau neng tengah dalan keong mandhek amerga ana perangane wit tumbang sing agawe keong ora bisa nerusake lumakune. Arep dirambati kok ya katon dhuwur, nyaline keong nyiut ora wani. Keong bingung arep nerusna lumakune. Ora suwi anggone bingung keong ngerti kayu kuwi mencolot saka pandhelenge. Dalane nganti bisa diliwat keong maneh. Keong kaget sapa sing nyingkirake kayu kuwi. Akhire keong ndangak supaya ngerti sapa sing wis nulung awake kuwi. Pranyata singa.

“eh..singa ta, matur nuwun ya wis nulung aku”

“haaha aku ora niat nulung kowe kok” jawabe singa sinis

“lah kuwi kowe wis nyingkirake kayu sing gawe mlakuku nyendhat.”  Swarane keong rada lirih

“ahaha aja PD sik keong, aku mung pengin kowe ngerti yen aku iki kewan kuwat. Mula pantes dadi raja neng alas iki. Kowe iki kewan cilik sing urip kudu gawe bantuane kewan-kewan gedhi lan kuat. Akonana kekuwatanku!” prentahe singa.

“iya pancen kowe kuat lan aku akoni kuwi. Tp aja sombong kaya mangkono ta singa, ora apik.” Keong menehi saran

“hahaha aja sok menehi saran kowe karo aku, saiki dhelengen kahana wae sapa sing luwih kuwat aku apa kowe. Nyatane sing kuwat neng kene uga neng alas kene ya mung aku ora ana sing bisa ngalahna kekuwatanku, mula aku dadi raja neng alas iki.

“ya wis, suwun ya singa kowe iki mau wis nulung aku.” Jawabe singa banjur nerusna mlakune.

            Samarine ninggalake gajah, keong mbacutake lumakune banjur uga mbatin “iya bener kandhane singa, umpama aku kuwat kaya singa pasthi aku ora ngerepotna kewan liya. Apa bae bisa tak tandhangi dhewe.” Apa iki mau dina apese keong kok ya mung mlaku-mlaku ndheleng endahe alas wae wis kaya ngene, diremehna bola-bali. Nanging keong ora bisa apa-apa nyatane ya kahanane dheweke ngunu kuwi, cilik, lan ora kuwat. Rada adoh olehe mlaku saka panggon ketemu karo singa kuwi mau dheweke kaliren, kebeneran kok neng ngarepe ana wit jambu. Jambune wakeh grumbul kaya wong demo.

 Keong bali bingung kepriye carane njupuk jambu kuwi. Ora suwi kancil teka marani keong.

“ana apa keong kok kowe kaya bingung?” pitakone kancil.

“aku kaliren cil, pengin jambu kuwi tapi bingung arep njupuk nganggo apa, arep menek kok ya dhuwur men wite.” Keong mangsuli

“owalah.. ora usa bingung, ana aku neng kene.”

“ arep njupuk nganggo apa kowe, kowe ora bisa menek wit jambu kuwi cil.” Pitakone keong penasaran

“ aja ngremehna aku, aku pinter duwe cara apa wae.” Jawabe kancil rada ora kepenak

“iya, iya cil sepurane.” Keong njaluk sepura

Ora suwe wite di sunduli karo kancil nganti horak banjur jambune ceblok kabeh. Keong seneng lan mbayangna penake jambu kuwi. Jambu sing lugure pada semburat kuwi di surungi keong banjur di dadekna siji. Kancil mung ngenteni wae. Sawise jambu nglumpuk dadi siji keong arep njupuk di sneni karo kancil.

“kok kowe arep njupuk jambu kuwi?” pitakone kancil marang keong

“aku mau kan wis ngomong yen aku kaliren cil, kan kowe ya janjine njupukna aku. Saiki aku arep ngincipi jambune.” Jawabe keong melas

“ehh..ora bisa iki jambu sing njupuk aku, dadi ya sing ndhuwe ya aku, kowe ora duwe hak kanggo mangan.” jawabe kancil sinis

“siji wae cil kanggo ganjel weteng”

“ora bisa, kuwi jambu kabeh nggonku.”

       Keong ora bisa mangsuli banjur ninggalake kanthi rasa kuciwa marang kancil. Keong ngrasa dheweke kuwi kewan paling apes, ora bisa apa. Ora segedhi gajah, ora kuwat kaya singa, lan ora pinter lan licik kaya kancil. Keong mlaku rada lirih lemes mikir awake kok ora kaya kewan-kewan liyane.

Keong mlaku trus mlaku nganti dheweke dikagetna mlayune kabeh kewan sajrone alas.

Dheweke di teraki kewan liya nganti mlebu  bolongan gedhi sing isihne kuwi ana gajah, singa, lan kancil. Keong kaget  kok bisa kejebak neng bolongan karo kewan sing mau ditemoni. Sajrone bolongan kuwi kewan 4 padha omong-omongan.

Keong : “iki mau ana apa kok padha mlayu kabeh?”

Gajah : “kowe apa ora ngerti yen alas iki mau ditekani manungsa-manungsa ora duwe ati?”

Singa : “kowe apa uga ora ngerti yen wit-wit neng alas iki padha dikethoki?”

Kancil : “apa kowe ora ngerti yen alas iki bakal digawe kepentingane manungsa?’’

Keong : “banjur kewan-kewan iki mlayune neng ngendi yen omahe di rusak?”

Singa : “ya bisa mlayu neng pemukimane manungsa kuwi, kate neng ngendi maneh?”

Gajah : “ya untung wae kanggo kewan sing bisa di inggu, yen kewan sing bisa di manfaatke perangan awake kaya kene iki sing kudu was-was, lan kudu enggal golek manungsa sing bisa nylametake, saora-orane nggawa neng ragunan.”

Kancil : “wis-wis saiki gausa debat kepriye carane kita bisa mlayu saka kene, kene ora bisa mlayu, kene ora bisa metu saka bolongan iki yen  ora ana sing nulung.

       Kabeh padha mikir kepriye carane, pungkasan keong weruh ranting gumandul banjur mrambat mendhuwur. Singa, kancil, lan gajah kaget keong bisa bebas saka bolongan kuwi.

Dene singa, kancil lan gajah ora bisa amerga awake sing ora ngatasi mendhuwur.. keong ucap syukur.. masiya ora gedhi, ora kuwat, lan pinter sarta licik. Nanging dheweke beja bisa slamet saka bebaya sing lagi nampa alas kuwi.

 Tugas diselsaikan oleh Bimbi Oktavia