Cerita Legenda

             Ing ngisor iki dulur ana sakcerita kang wis dibumboni kanggo narik kawigatene para pamaca, cerita ii uga kena digawe sumber belajar utawa medhia pasinaon. judhul saka cerita yaiku dumadine banyu biru, yen ana kaluputan saka anggonku ngangit aku njaluk pangapura ang agung

Dumadine Banyu Biru

                Ing sawijining alas ana prajurit saka Majapahit cacahe 2, jenenge Tombro lan Kabut. Wong loro kuwi kalebu pawongan kang ora trima yen Majapahit dadi Keraton kang ngagama Islam, dadi dheweke mlayu nganti tekeng alas kang akeh wit jambe. Tombro lan Kabut nduweni panemu kanggo babad alas kanggo nggawe desa. Prajurit loro kuwi ora ngerti yen alas jambe iki alas kang gawat, ana jin kebo sing jaga alas jambe iki, mula saka iku ora ana wong siji-sijia sing wani mbangun omah ing dhaerah iki. Dumadakan ana swara kebo  saka kadohan nyedhaki Tombro lan Kabut. Amargo Jin Kebo ora trima yen alase dibabati, akhire dadi perang antare Tombro, Kabut lan Jin Kebo. Nalikane Jin Kebo kalah karo Tombro, dheweke  njaluk ampun, akhire Tombro ngampuni Jin Kebo kanthi sarat Jin Kebo melih dadi wong lumrah lan gelem ewang-ewang njaga desa sing bakale dadi ing alas iki, Tombro meling aja pisan-pisan dadi kebo maneh, yen nganti dadi kebo kuwi wis ngalanggar sumpah bakal oleh ukuman saka Tombro. Yen desa iki wis dadi, desa iki jenenge jambean.

                Saya suwe Desa Jambean iki saya rame, akeh wong kang pindah menyang desa iki lan mbangun omah. Wong –wong padha urip rukun, tentrem lan santosa amarga olehe mimpin Tombro wicaksana.Nanging sawijinng dina ana begal kang majegi wong-wong desa. Kahanan desa dadi bingung amarga begal nggawa kenya,  akhire Tombro, Kabut lan Kebo enggal – enggal teka lan ngrampungi begal sing ngawe rusuhe desa. Sawise kenya ditulungi akhire Tombro  ngrasa kepranan marang Endang Sulistya kang aran kenya mau.

                Sabendinane Tombro yakuwi olah-olah neng sawah,  tetanen kanggo urip sabendinane. Saben neng sawah  Tombro dikirimi sega karo Endang. Masalah iki sing nggawe atine Kabut rada gela. Amargane awit sepisan nyawang Endang, Kabut uga ngrasa kasmaran. Nanging apa jare takdir, Endang wis kabacut tresna marang Tombro.

                Nalikane Kabut nyawang  wong loro padha andum katresnan. Dheweke krasa panas lan ora sengaja ngomong dhewe yen seneng banget karo Endang. Ndilalah Kebo sing ana burine Kabur krungu lan nggawe salah paham  ing pikire Kebo. Kebo menggalih yen Kabut kuwi arep ngrebut Endang saka  tangane Tombro. Sanalika dadi perang Kebo mungsuh Kabut. Kabut sing ngrasa ora duwe salah ya wani wae ngadhepi Kebo senajan kuwi Jin.

                Krungu anane wong perang, Tombro enggal marani sapa sejatine wong kang padha perang kuwi. Satibane panggon kanyata sing lagi memungsuhan yakuwi balane dhewe Kabut, kanca rakete lan uga Kebo kang dianggep dulur dhewe Kanggo Tombro. Tombro  njaluk pancethan kanggo perkara sing dialami Kabut lan Kebo. Kebo ngandharake kanthi pamikire dhewe nanging Tombro mbantah yen sing diandharake Kebo kuwi salah. Amarga Kebo sing mulane rupa manungsa saiki wis malih dadi kebo maneh, pranyata kuwi wis ngalanggar apa sing dadi sarate dhek tahun-tahun kapungkur.

                Kebo diseret menyang alas, diajar karo Tombro nganti getihe ngebaki awake. Nanging Kebo mung bisa meneng wae pasrah karo takdire gusti, yen pancen dinane kudu oncat nyawane dheweke lila.  Dheweke uga mikir, gawe apa urip yen sinuwune ora percaya maneh.

                Nganti tekan pinggir rawa Kebo isih diajar dening Tombro. Nalika ragane Kebo wis lemes  Tombro nguncalne raga Kebo menyang rawa-rawa ngani kelep. Sanalika mripate Tombro mendelik, dheweke kapitenggengan nalika ketip sepisan mau dheweke ngerti kajaibaning donya. Rawa – rawa sing buteg owah dadi bening banget nganti katon watu-watu ing jero banyu. Dheweke bingung. Dumadakan ana swara sing ora asing kanggone Tombro. unine ngandharake bab banyu bening kuwi sawening atine Kebo, ora ngapusi. Ning banyu ana iwak kang dijenengne iwak tombro, sok yen ana wong kang mangan iwak tombro saka banyu bening kang warnane  biru iki bakale ora slamet.

                Krungu swara kaya mangkono, Tombro langsung gela lan nyesel banget. Dheweke njebur banyu nggoleki kebo kang kalelep mau. Kebo katemu lan diunggahne menyang lemah, nanging kuwi mung raga wae ora ana rohanine.  Ngerti kahanan kaya ngene banjur banyu wening mau diarani Banyu Biru.